-
1 poczynać się
-
2 poczynać\ się
несов. книжн. начинать(ся) -
3 начинать
глаг.• inaugurować• inicjować• napoczynać• poczynać• rozpoczynać• rozpocząć• stawiać• umieszczać• uruchomić• wszczynać• wszcząć• zaangażować• zaczynać• zacząć• zagajać• zainaugurować• zapoczątkować• zapoczątkowywać* * *napoczynać, poczynać, poczynać się, podejmować, rozpoczynać, (дело и т. n.) wdrażać, wszczynać, zaczynać -
4 pocz|ąć1
pf — pocz|ynać1 impf (pocznę, poczęła, poczęli — poczynam) książk. Ⅰ vi (zacząć) to begin- począć coś robić to begin to do sth- począł padać deszcz it began to rain- począwszy od środy starting Wednesday- ustawa wchodzi w życie począwszy od następnego miesiąca the law comes into force from next month- wielu filozofów, od Platona począwszy a. poczynając many philosophers, from Plato onwards- wszystko, począwszy a. poczynając od spinaczy, na lodówkach kończąc everything from paper clips to refrigerators- różne zwierzęta, począwszy a. poczynając od ślimaków, przez myszy i węże aż po koty different creatures from snails, mice, and snakes, to catsⅡ począć się — poczynać się to begin- poczynał się dzień day was beginning to break- po południu poczęło się chmurzyć in the afternoon clouds began to gatherThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > pocz|ąć1
-
5 pocz|ąć2
pf (pocznę, poczęła, poczęli) książk. Ⅰ vt 1. conceive [dziecko]- od chwili poczęcia from the moment of conception2. przen. obyczaj poczęty z polskiej tradycji a custom having its origins in Polish tradition Ⅱ vi (zrobić) cóż teraz poczniemy? what shall we do now?- co mam z tobą począć? what am I supposed to do with you?- co ja bym bez ciebie począł? what would I do without you?- co mają począć ci, którzy wszystko stracili? what are the people who lost everything supposed to do?- nie wiedział, co ze sobą począć he didn’t know what to do with himselfⅢ począć się — poczynać się [dziecko] to be conceivedThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > pocz|ąć2
-
6 вести себя
poczynać sobie, prowadzić się, sprawować się, zachowywać się
См. также в других словарях:
poczynać się – począć się — {{/stl 13}}{{stl 7}} w stylu książkowym: zaczynać się, rozpoczynać się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Dzieje miasta poczynają się w starożytności. Ludzie poczęli się upominać o swoje prawa. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
poczynać sobie — {{/stl 13}}{{stl 7}} zachowywać się, postępować w jakiś sposób : {{/stl 7}}{{stl 10}}Poczynać sobie bezczelnie, bezwzględnie, śmiało, wesoło, dzielnie. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
poczynać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, poczynaćam, poczynaća, poczynaćają, poczynaćany {{/stl 8}}– począć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Va, poczynaćcznę, poczynaćcznie, poczynaćcznij, poczynaćczął, poczynaćczęli, poczynaćczęty {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
począć się — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}poczynać się {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
począć — dk Xc, pocznę, poczniesz, pocznij, począł, poczęła, poczęli, poczęty poczynać ndk I, począćam, począćasz, począćają, począćaj, począćał, począćany 1. książk. «zacząć, rozpocząć» Począł padać deszcz. Począł zbierać się do wyjścia. Ogień, wiatr… … Słownik języka polskiego
czynić — ndk VIa, czynićnię, czynićnisz, czyń, czynićnił, czynićniony 1. «wykonywać, robić coś, być czynnym, działać» Wszystko, co czynił, czynił z pasją. ∆ Czynić jakimś, kimś, czymś «powodować stawanie się jakimś, kimś lub czymś» ◊ Czynić cuda… … Słownik języka polskiego
sprawiać — ndk I, sprawiaćam, sprawiaćasz, sprawiaćają, sprawiaćaj, sprawiaćał, sprawiaćany sprawić dk VIa, sprawiaćwię, sprawiaćwisz, spraw, sprawiaćwił, sprawiaćwiony 1. «być przyczyną czegoś, powodować, wywoływać, czynić coś» Sprawiać (komuś) kłopot,… … Słownik języka polskiego
postępować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, postępowaćpuję, postępowaćpuje {{/stl 8}}– postąpić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, postępowaćpię, postępowaćpi {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} idąc krok za krokiem, posuwać się do… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
obcesowo — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł. {{/stl 8}}{{stl 7}} w sposób obcesowy, bezczelnie, bezceremonialnie, zuchwale : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zachowywać się obcesowo. Obcesowo domagać się czegoś. Poczynać sobie obcesowo z kobietami. <śrdwłac.> {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zuchwale — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł., zuchwaleej {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} w sposób zuchwały – arogancki, zarozumiały, bezczelny, lekceważący, niegrzeczny; impertynencko, bezczelnie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zuchwale… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
obcesowo — «bezceremonialnie, natarczywie, zuchwale, gwałtownie» Poczynać sobie z kimś obcesowo, umizgać się, zaczepiać kogoś obcesowo … Słownik języka polskiego
